არ ვიცი სახელმა განაპირობა მისი ხასიათი თუ ხასიათმა სახელი სოფელში ყველა შაქროს ეძახდა. მისი კახური ხასიათებიდან მხოლოდ სიდინჯე და იუმორი მახსოვს. ცოლი კი....
ბებოს ლოგინში ჩაწოლა მამასაც კი აღარ ახსოვდა... ჩაწვა და ვეღარ ადგა. პაპა ცდილობდა ქალი მაინც აქტიურად ჩაერთო ოჯახის საქმეებში. საწოლთან მოუდგამდა ცხელი თათარით სავსე ქვაბს, მოტუანდა ძაფზე ასხმულ ნიგოზს და გვერდით მიუჯდებოდა. თვლიდა, რომ ჩურჩხელები სწორედ მას უნდა ამოევლო ( ჩამოწვეთილებით დამწვარ თითებს რამის მთელი თვე ვიშუშებდი:)))) კემსავდა, კერავდა. ჩემთვის მოსაყოლი ზღაპარიც მისი მოსაფიქრებელი იყო. პირველი პაპასმიერი ადაპტირებული ტუალეტიც ჩვენ გვქონდა.
-"მამა პაპას ტასო ბებოს დროს სხვა ქალი არ ყოლია?-ვკითხე უკვე ჩაწოლილ მამას.
-აბა რას ამბობ გოგო"- იმხელა ხმით მითხრა მამამ, რომ მივხვდი ოთახიდან უხმოდ უნდა გავსულიყავი!!
Комментариев нет:
Отправить комментарий